Aspifox tabletki do jelitowe 0,15 g 60 tabl.

Aspifox tabletki do jelitowe 0,15 g 60 tabl.

Aspifox to produkt leczniczy zawierający w swoim składzie kwas acetylosalicylowy, który w małych dawkach należy do grupy leków nazywanych lekami przeciwpłytkowymi.

Skład

Substancją czynną leku jest kwas acetylosalicylowy.

1 tabletka dojelitowa zawiera 150 mg kwasu acetylosalicylowego.

Substancje pomocnicze: rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna, kwas stearynowy; otoczka tabletki: kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), polisorbat 80, sodu laurylosiarczan, trietylu cytrynian, talk.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze  przyjmować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta, lub według zaleceń lekarza czy farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 

• Lek przeznaczony do stosowania doustnego.
• Tabletki należy połykać w całości, popijając wystarczającą ilością płynu (1/2 szklanki wody).
• Tabletki mają otoczkę, która nie rozpada się w żołądku i zapobiega podrażnieniu jelit i dlatego nie należy ich kruszyć, łamać ani żuć.

Dorośli:

Zapobieganie wystąpieniu zawałów serca: zalecane dawkowanie to 75 mg-160 mg jeden raz na dobę.

Zapobieganie udarom mózgu: zalecane dawkowanie to 75 mg - 325 mg jeden raz na dobę.

Zapobieganie problemom sercowo-naczyniowym u pacjentów, którzy chorują z powodu stabilnej lub niestabilnej dławicy piersiowej (rodzaj bólu w klatce piersiowej): zalecane dawkowanie to 75 mg-160 mg jeden raz na dobę.

Zapobieganie tworzeniu się zakrzepów po niektórych zabiegach chirurgicznych serca: zalecane dawkowanie to 75 mg-160 mg jeden raz na dobę.

Wskazania

Przyjmowanie leku Aspifox może zmniejszyć ryzyko tworzenia się zakrzepów krwi i dlatego też zapobiega późniejszym:

• zawałom serca
• udarom mózgu
• problemom sercowo-naczyniowym u pacjentów, którzy chorują z powodu stabilnej lub niestabilnej dławicy piersiowej (rodzaj bólu w klatce piersiowej).

Lek Aspifox stosuje się również w zapobieganiu tworzeniu się zakrzepów krwi po zabiegach chirurgicznych serca w celu rozszerzenia lub odblokowania naczyń krwionośnych.